Granulowany siarczan amonu (gatunek stali)

Głównym zastosowaniem siarczanu amonu jest nawóz na gleby alkaliczne. W glebie uwalniany jest jon amonowy, który tworzy niewielką ilość kwasu, obniżając równowagę pH gleby, jednocześnie dostarczając azot niezbędny do wzrostu roślin. Główną wadą stosowania siarczanu amonu jest jego niska zawartość azotu w porównaniu z azotanem amonu, co podnosi koszty transportu.

Jest również stosowany jako adiuwant w rolnictwie do rozpuszczalnych w wodzie środków owadobójczych, herbicydów i grzybobójców. Tam wiąże kationy żelaza i wapnia obecne zarówno w wodzie studziennej, jak i komórkach roślinnych. Jest szczególnie skuteczny jako adiuwant dla herbicydów 2,4-D (aminy), glifosatu i glufosynatu.

-Zastosowanie laboratoryjne

Wytrącanie siarczanem amonu jest powszechną metodą oczyszczania białek przez wytrącanie. Wraz ze wzrostem siły jonowej roztworu rozpuszczalność białek w tym roztworze maleje. Siarczan amonu jest doskonale rozpuszczalny w wodzie ze względu na swój jonowy charakter, dlatego może „wysalać” białka poprzez wytrącanie. Ze względu na wysoką stałą dielektryczną wody, zdysocjowane jony soli, takie jak kationowy amon i anionowy siarczan, są łatwo solwatowane w powłokach hydratacyjnych cząsteczek wody. Znaczenie tej substancji w oczyszczaniu związków wynika z jej zdolności do większego uwodnienia w porównaniu ze stosunkowo bardziej niepolarnymi cząsteczkami, w związku z czym pożądane niepolarne cząsteczki łączą się i wytrącają z roztworu w stężonej postaci. Metoda ta nazywana jest wysalaniem i wymaga stosowania soli o wysokim stężeniu, która może niezawodnie rozpuścić się w mieszaninie wodnej. Procent użytej soli jest porównywalny z maksymalnym stężeniem soli w mieszaninie, którą można rozpuścić. W związku z tym, chociaż aby metoda zadziałała, potrzebne są wysokie stężenia, dodanie dużej ilości soli, ponad 100%, może również przesycić roztwór, powodując w ten sposób zanieczyszczenie niepolarnego osadu osadem soli. Wysokie stężenie soli, które można uzyskać poprzez dodanie lub zwiększenie stężenia siarczanu amonu w roztworze, umożliwia separację białek w oparciu o zmniejszenie rozpuszczalności białka; to oddzielenie można osiągnąć przez wirowanie. Wytrącanie przez siarczan amonu jest raczej wynikiem zmniejszenia rozpuszczalności niż denaturacji białka, dlatego wytrącone białko można solubilizować za pomocą standardowych buforów. Wytrącanie siarczanem amonu zapewnia wygodny i prosty sposób frakcjonowania złożonych mieszanin białek.

W analizie siatek gumowych lotne kwasy tłuszczowe analizuje się poprzez wytrącenie gumy 35% roztworem siarczanu amonu, w wyniku czego powstaje klarowna ciecz, z której regeneruje się lotne kwasy tłuszczowe za pomocą kwasu siarkowego, a następnie destyluje się z parą wodną. Selektywne strącanie siarczanem amonu, w przeciwieństwie do zwykłej techniki strącania z użyciem kwasu octowego, nie zakłóca oznaczania lotnych kwasów tłuszczowych.

-Dodatek do żywności

Jako dodatek do żywności siarczan amonu jest ogólnie uznawany za bezpieczny (GRAS) przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków, a w Unii Europejskiej jest oznaczony numerem E E517. Stosowany jest jako regulator kwasowości mąk i pieczywa.

-Inne zastosowania

Do uzdatniania wody pitnej stosuje się siarczan amonu w połączeniu z chlorem w celu wytworzenia monochloraminy do dezynfekcji.

Siarczan amonu stosuje się na małą skalę do wytwarzania innych soli amonowych, zwłaszcza nadsiarczanu amonu.

Siarczan amonu jest wymieniony jako składnik wielu szczepionek w Stanach Zjednoczonych według Centrów Kontroli Chorób.

Nasycony roztwór siarczanu amonu w ciężkiej wodzie (D2O) stosuje się jako wzorzec zewnętrzny w spektroskopii NMR siarki (33S) z wartością przesunięcia 0 ppm.

Siarczan amonu stosowano także w kompozycjach opóźniających palenie, działających podobnie jak fosforan diamonu. Jako środek zmniejszający palność zwiększa temperaturę spalania materiału, zmniejsza maksymalne tempo utraty masy i powoduje wzrost wytwarzania pozostałości lub zwęglenia. Jego skuteczność zmniejszania palności można zwiększyć poprzez zmieszanie go z sulfaminianem amonu. [Potrzebne źródło] Stosowano go w gaszeniu pożarów z powietrza.

Siarczan amonu był stosowany jako środek konserwujący drewno, ale ze względu na jego higroskopijny charakter, jego zastosowanie w dużej mierze zaprzestano z powodu związanych z nim problemów związanych z korozją metalowych elementów złącznych, niestabilnością wymiarową i wadami wykończenia.