სოფლის მეურნეობაში ამონიუმის სულფატის გამოყენების მახასიათებლები

ამონიუმის სულფატი სინთეზური წყაროებიდან არის აზოტის გოგირდის ერთგვარი ნივთიერება. მინერალურ მცენარეულ დანამატებში შემავალი აზოტი აუცილებელია ყველა მოსავლისთვის. გოგირდი სასოფლო-სამეურნეო მცენარეების ერთ-ერთი მთავარი საკვები ნივთიერებაა. ეს არის ამინომჟავების და ცილების ნაწილი. მცენარეთა კვებაში მისი როლის მიხედვით გოგირდი მესამე ადგილზეა, ტრადიციულად გოგირდი და ფოსფორი პირველ ადგილზეა. მცენარეებში გოგირდის დიდი რაოდენობა წარმოდგენილია სულფატით, რის გამოც ამონიუმის სულფატი აუცილებელია მისი თვისებებიდან გამომდინარე.

ამონიუმის სულფატი (ამონიუმის სულფატი) ძირითადად გამოიყენება როგორც აზოტოვანი სასუქი სოფლის მეურნეობაში. მისი უპირატესობებია ტენის შედარებით მცირე შთანთქმა, არ არის ადვილი აგლომერაცია და აქვს შესანიშნავი ფიზიკური თვისებები და ქიმიური სტაბილურობა ამონიუმის ნიტრატთან და ამონიუმის ბიკარბონატთან შედარებით; ამონიუმის სულფატი არის სწრაფი მოქმედების სასუქი, კარგი ბიოლოგიური სასუქი და მისი რეაქცია ნიადაგში არის მჟავე, რომელიც შესაფერისია ტუტე და ნახშირბადოვანი ნიადაგისთვის. მინუსი არის აზოტის დაბალი შემცველობა. ამონიუმის სულფატი აზოტის გარდა შეიცავს გოგირდსაც, რომელიც ძალიან სასარგებლოა კულტურებისთვის.

ამონიუმის შემადგენლობა ხასიათდება დაბალი მობილურობით, ცუდი ხელმისაწვდომობით და არ ჩამოირეცხება ნიადაგიდან. აქედან გამომდინარე, მნიშვნელოვანია ამონიუმის სულფატის ხსნარის გამოყენება არა მხოლოდ როგორც ძირითადი სასუქი, არამედ როგორც საგაზაფხულო დანამატი.
ნიადაგში გოგირდის დეფიციტის გამო, ფოსფორის, აზოტისა და კალიუმიანი სასუქების ხელმისაწვდომობა სერიოზულად მცირდება. რაფსის, კარტოფილის, მარცვლეულის და შაქრის ჭარხლის დარგვის ადგილებში, ამონიუმის სულფატის დროული გამოყენება (მარცვლოვანი, კრისტალური) შეიძლება მიიღოთ შესანიშნავი შედეგი. სამრეწველო მასშტაბის მარცვლეულებში გოგირდის ნაკლებობა განმარტებულია, როგორც აზოტის დეფიციტის ნიშანი. კულტურულ მიწაზე ამონიუმის სულფატის გამოყენებით შესაძლებელია ერთდროულად აღმოიფხვრას გოგირდის და აზოტის ნაკლებობა, რათა გაუმჯობესდეს სოფლის მეურნეობის პროდუქციის ხარისხი.